تا کی به تمنای وصال
تو "یگانه" / اشکم شود،از هر مژه، چون
سیل، روانه؟ /... / رفتم به در صومعه‌ی عابد
و زاهد / دیدم همه را پیش رخت، راکع و ساجد
// در میکده، رهبانم و در صومعه، عابد / گه
معتکف دیرم و گه ساکن مسجد // یعنی که تو
را می‌طلبم خانه به خانه // روزی که برفتند
حریفان پی هر کار / زاهد سوی مسجد شد و من
جانب خمار / من یار طلب کردم و او جلوه‌گه
یار / حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار / او
خانه همی جوید و من صاحب خانه / ... / عاقل،
به قوانین خرد، راه تو پوید / دیوانه، برون
از همه، آیین تو جوید / تا غنچه‌ی بشکفته‌ی
این باغ که بوید / هر کس به زبانی، صفت حمد
تو گوید / بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه...»
سلام هیچ جان ! مرسی از مطالبت. اما یک سوال؟! ببخشید البته ! حاضری یک اعتراف صادقانه کنی؟! سوال در وبلاگ هست ! اگر حاضری ، منتظرت هستم !!
سلام برشما ...تشکر می کنم . انشاء الله به وبلاگ شما هم خواهم امد.
زهـرا
چهارشنبه 16 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 12:00 ب.ظ
زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار / من یار طلب کردم و او جلوه‌گه یار / حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار / او خانه همی جوید و من صاحب خانه
اینجا داره تفاوت زاهد و عابد رو میگه.درسته؟ حالا یه سوال البته اگه سوال درستی نبود درج نکنید. زاهد بودن بهتره یا عابد بودن یا عارف بودن؟
تفاوت بین زاهد و عارف را می گوید . پرسش شما بسیار جالب است چون پورسینا (ابن سینا) در کتاب اشارات خویش :این سه واژه را (یعنی : عابد و زاهد و عارف را) جداگانه تعریف کرده است ..و بسیار اشکار است که عابد و زاهد به گرد عارف بالله هم نمی رسند ...البته ناگفته نماند که :که امامان معصوم در عین حال که عارف بالله بودند زاهد و عابد هم بودند ...یعنی انسان عارف قطعا زاهد و عابد هم هست اما نه بالعکس ..یعنی بسیار انسان های عابد و زاهد داریم که عارف نیستند . تعریف عارف همان بود که قبلا هم بیان و ترجمه شد : المنصرف بفکره الی قدس الجبروت مستدیما لشروق نور الحق فی سره .و پورسینا نمط نهم اشارات تحت عنوان نمط العارفین را به شرح احوال و خصوصیات عارفان اختصاص داده است و نیز کتاب جداگانه ای تحت عنوان رساله العشق تصنیف فرموده است . پورسینا در تعریف زاهد فرماید : المعرض عن متاع الدنیا و طیباتها یسمی باسم الزاهد یعنی به کسی که از لذت دنیا اعراض می کند برای اینکه به لذت آخرت برسد، اصطلاحا زاهد می گویند . و المواظب علی فعل العبادات من القیام و الصیام و غیرهما (نحوهما)یسمی باسم العابد. و کسی که بر انجام عبادات از نماز و روزه و مانند انها مواظبت دارد اصطلاحا عابد می گویند. روایتی از امام حسین داریم که در پاسخ پرسشی در خصوص اینکه خداوند چرا انسان را افرید می فرماید : برای معرفت خدا و سپس می افزایند معرفت خدا به معرفت امامی است که برای انسان اطاعت از او (یعنی مورد رغبت و میل انسان قرار گرفتن و نفس انسان عاشقانه و از روع طوع و رغبت نه از روی کره و بی میلی به سوی کشش پیدا نماید از روی تعقل و تفکر )واجب عقلی است ....و امام همان عارف کامل است که مظهر تام اسماء الهی یعنی علیم و قدیر و حی است و بر کل عالم هستی علم مطلق و قدرت مطلق دارد و علم ما کان و ما یکون در نفس او بالفعل موجود است ...و شخص عارف نیز از حیث اتصال به ذات خدا و تجلی اسماء خدا مانند امام معصوم است یعنی هیچ مطلبی در کل عالم از فکر او پنهان نیست و او عالم به همه ی علوم و اثار اشیاء در همه ی عوالم ملک و ملکوت و جبروت است ...و بسیار روشن و اشکار است که عبادت و زهد عارف مانند عبادت و زهد امام علی عبادت ازادگان است که خدا را به خاطر انکه از روی معرفت واجد شرایط می یابند او را می پرستند نه از روی ترس جهنم یا طمع بهشت ...انها خدا را برای خدا و نیز همه ی عالم و ادم را برای خدا می خواهند ولی عابد و زاهد ی که عارف نیست خدا را برای نفس خودش می خواهد برای اخرت خودش و برای رسیدن به نعمت های بهشتی از لذات دنیوی می گذرد . در حالی که عارف و عاشق خدا به مرحله ی تجرد نفس می رسد یعنی اصولا از بند مظاهر و ظواهر و جلوه های افریدگار می رهد و در ذات و اسماء و صفات خدا فانی می گردد مانند حضرت زهرا و امامان معصوم و ...از انها هیچ اثری و هیچ منیتی باقی نمی ماند و شخص عارف اگاهی و اراده و قدرت جزئی خویش را در اگاهی و قدرت و اراده ی مطلق خدا فانی می سازد و عنان اختیار خود را یکسره به دست او می سپارد چون می فهمد که انچه خدا برای او برگزیند قطعا از انچه خود او تشخیص می دهد برایش نیکوتر است (بی جهت نیست که دعای عرفه یعنی دعای شناخت نام نهاده اند دعای امام حسین در عصر عرفه را ) نیز می توانید در مناجات خمس عشر منسوب به امام سجاد مناجات زاهدین و عابدین و عارفین را بخوانید و مفاد انها را باهم مقایسه فرمایید تا تفاوت میان انها و برتری عشق و عرفان را دریابید . برای ما و همه ی دوستانتان دعا بفرمایید مانند حضرت زهرا عاشق و عارف بالله شویم تا ادم شویم .ادم شدن انسان به عارف شدن است .و عرفان خود بخود زهد و عبادت را به همراه می اورد ...
زهــرا
جمعه 18 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 07:00 ب.ظ
اجرتون با حضرت زهرا سلام الله علیها در برایر این پاسخ گفتن ممنون خیلی کم هست.
خیلی ممنون
لا هو الا هو
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
سلام هیچ جان !
مرسی از مطالبت. اما یک سوال؟! ببخشید البته ! حاضری یک اعتراف صادقانه کنی؟! سوال در وبلاگ هست ! اگر حاضری ، منتظرت هستم !!
سلام برشما ...تشکر می کنم . انشاء الله به وبلاگ شما هم خواهم امد.
زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار / من یار طلب کردم و او جلوه‌گه یار / حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار / او خانه همی جوید و من صاحب خانه
اینجا داره تفاوت زاهد و عابد رو میگه.درسته؟
حالا یه سوال البته اگه سوال درستی نبود درج نکنید.
زاهد بودن بهتره یا عابد بودن یا عارف بودن؟
تفاوت بین زاهد و عارف را می گوید . پرسش شما بسیار جالب است چون پورسینا (ابن سینا) در کتاب اشارات خویش :این سه واژه را (یعنی : عابد و زاهد و عارف را) جداگانه تعریف کرده است ..و بسیار اشکار است که عابد و زاهد به گرد عارف بالله هم نمی رسند ...البته ناگفته نماند که :که امامان معصوم در عین حال که عارف بالله بودند زاهد و عابد هم بودند ...یعنی انسان عارف قطعا زاهد و عابد هم هست اما نه بالعکس ..یعنی بسیار انسان های عابد و زاهد داریم که عارف نیستند . تعریف عارف همان بود که قبلا هم بیان و ترجمه شد : المنصرف بفکره الی قدس الجبروت مستدیما لشروق نور الحق فی سره .و پورسینا نمط نهم اشارات تحت عنوان نمط العارفین را به شرح احوال و خصوصیات عارفان اختصاص داده است و نیز کتاب جداگانه ای تحت عنوان رساله العشق تصنیف فرموده است .
پورسینا در تعریف زاهد فرماید :
المعرض عن متاع الدنیا و طیباتها یسمی باسم الزاهد یعنی به کسی که از لذت دنیا اعراض می کند برای اینکه به لذت آخرت برسد، اصطلاحا زاهد می گویند .
و المواظب علی فعل العبادات من القیام و الصیام و غیرهما (نحوهما)یسمی باسم العابد. و کسی که بر انجام عبادات از نماز و روزه و مانند انها مواظبت دارد اصطلاحا عابد می گویند.
روایتی از امام حسین داریم که در پاسخ پرسشی در خصوص اینکه خداوند چرا انسان را افرید می فرماید : برای معرفت خدا و سپس می افزایند معرفت خدا به معرفت امامی است که برای انسان اطاعت از او (یعنی مورد رغبت و میل انسان قرار گرفتن و نفس انسان عاشقانه و از روع طوع و رغبت نه از روی کره و بی میلی به سوی کشش پیدا نماید از روی تعقل و تفکر )واجب عقلی است ....و امام همان عارف کامل است که مظهر تام اسماء الهی یعنی علیم و قدیر و حی است و بر کل عالم هستی علم مطلق و قدرت مطلق دارد و علم ما کان و ما یکون در نفس او بالفعل موجود است ...و شخص عارف نیز از حیث اتصال به ذات خدا و تجلی اسماء خدا مانند امام معصوم است یعنی هیچ مطلبی در کل عالم از فکر او پنهان نیست و او عالم به همه ی علوم و اثار اشیاء در همه ی عوالم ملک و ملکوت و جبروت است ...و بسیار روشن و اشکار است که عبادت و زهد عارف مانند عبادت و زهد امام علی عبادت ازادگان است که خدا را به خاطر انکه از روی معرفت واجد شرایط می یابند او را می پرستند نه از روی ترس جهنم یا طمع بهشت ...انها خدا را برای خدا و نیز همه ی عالم و ادم را برای خدا می خواهند ولی عابد و زاهد ی که عارف نیست خدا را برای نفس خودش می خواهد برای اخرت خودش و برای رسیدن به نعمت های بهشتی از لذات دنیوی می گذرد . در حالی که عارف و عاشق خدا به مرحله ی تجرد نفس می رسد یعنی اصولا از بند مظاهر و ظواهر و جلوه های افریدگار می رهد و در ذات و اسماء و صفات خدا فانی می گردد مانند حضرت زهرا و امامان معصوم و ...از انها هیچ اثری و هیچ منیتی باقی نمی ماند و شخص عارف اگاهی و اراده و قدرت جزئی خویش را در اگاهی و قدرت و اراده ی مطلق خدا فانی می سازد و عنان اختیار خود را یکسره به دست او می سپارد چون می فهمد که انچه خدا برای او برگزیند قطعا از انچه خود او تشخیص می دهد برایش نیکوتر است (بی جهت نیست که دعای عرفه یعنی دعای شناخت نام نهاده اند دعای امام حسین در عصر عرفه را ) نیز می توانید در مناجات خمس عشر منسوب به امام سجاد مناجات زاهدین و عابدین و عارفین را بخوانید و مفاد انها را باهم مقایسه فرمایید تا تفاوت میان انها و برتری عشق و عرفان را دریابید .
برای ما و همه ی دوستانتان دعا بفرمایید مانند حضرت زهرا عاشق و عارف بالله شویم تا ادم شویم .ادم شدن انسان به عارف شدن است .و عرفان خود بخود زهد و عبادت را به همراه می اورد ...
اجرتون با حضرت زهرا سلام الله علیها
در برایر این پاسخ گفتن ممنون خیلی کم هست.
خیلی ممنون
لا هو الا هو