خلوت نشین خاطر دیوانه ی منی
افسونگری و گرمی افسانه ی منی
بودیم با تو همسفر عشق سالها
ای آشنا نگاه که بیگانه منی
هر چند شمع بزم کسانی ولی هنوز
آتش فروز خرمن پروانه منی
چون موج سر به صخره ی غم کوفتم ز درد
دور از تو ای که گوهر یک دانه منی
خالی مباد ساغر نازت که جاودان
شورافکنی و ساقی میخانه منی
آنجا که سرگذشت غم شاعران بود
نازم تو را که گرمی افسانه منی
درود بر استاد بزرگوار . خداوند نگهدار هر دوی شما عزیزان باشد.
باید امشب بروم.من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم حرفی از جنس زمان نشنیدم.باید امشب بروم باید امشب چمدانی را که به اندازه پیراهن تنهایی من جا دارد بردارم وبه سمتی بروم.....سهراب
باسلام براستاد عزیزوتمام دوستان خوبی این وبلاگ را می بیننددوستان چه خوب میشه دراین وبلاگ بااینکه استاد هم در فضا هستند همه کامنت بزاریم روی اشعار ونظرمان را باتوجه به روحیات وزمان معاصر ونکته های لطیف ان ابراز وگوشه های خاموش ذهنمان را روشن کنیم ومطالبی زیبا را به دیگر دوستان نیز ارئه دهیم..ممنون
سوال نکن شاید خدا به تو بفهماند
گدایی نکن شاید خدا غنی ات کند
به قلبت فشار نیاور شاید خدا مشکلت را حل کند
چه در امور دنیوی و چه در امور اخروی
یک شاید کنار زندگی ات بگذار ...
محمداسماعیل دولابی