واپسین روزهای شعبان و اغازین روزهای ماه مبارک رمضان چه پیامی دارند ؟راستی به نظر شما روزها و ماه ها و سالها با هم چه فرقی دارند ؟ ایا این ادمی است که به زمان معنا می دهد ؟ ایا تفاوت احوال و اوضاع انسان تعیین کننده کیفیت زمان و مکان است ؟ ایا با نگرش عینی و ذاتی بی توجه به معنا می توان گوناگونی لحظه های زمان را دریافت ؟ ایا یکنواختی ملاک و نشانه توحید است یا تنوع و حرکت یا شاید هردو دوشادوش یکدیگر .یعنی وحدت درعین کثرت یا کثرت درعین وحدت ؟
انتظار از منظر هستی شناختی ذاتی عالم امکان است .تحقق فاصله و مقوله ای به نام زمان که بسط یافته دهر در صقع ربوبی است انتظار را گریزناپذیر می سازد . انتظار یعنی فاصله میان وضع موجود و وضع مطلوب ...فاصله میان واقعیت و حقیقت . هنگامی که واقعیت موجود محسوس در عالم خارج با ارمان حقیقی معقول (و البته نه با ارزوهای موهوم و خیالی ) منطبق گردد انتظار پایان می یابد و البته ثبات و نه سکون و حرکت و نه تزلزل دو مولفه بردار انتظار هستند . در انتظار بیم و امید به هم امیخته اند . تحقق حیات طیبه و رسیدن به حیات معقول و شکوفایی غنچه پژمرده وجود ادمی در نهالستان تربیت و تعلیم اله که از مسیر حجت بالغه خداوند میسر و میسور می گردد انچیزی است که انتظار می بریم
مدتی است درسفرم ...و اکنون فرصتی پیش امد تا در سفر با شما سخن بگویم ...ادمی مسافری بیش نیست وخود او باید با وجدان و اگاهی از راه پرمخاطره ای که در پیش دارد اگاه شود و به مقتضیات راه عمل کند و فعالانه مسیر و ابزار متناسب با سفر را اماده کند و....