...و آنگاه که همه سلولهای وجود ادمی به سوی وجه او به خط می شوند ...و ندای والامر یومئذ لله بر ارکان کائنات طنین انداز گردد ...و گویند که :من مات قامت قیامته (هرکس بمیرد رستاخیزش برپا گردد) و از بطنان عرش تحقیق ان هادی سبل و عقل کل خبر اورد که :موتو قبل ان تموتوا(بمیرید پیش ازانکه بمیرانندتان ) ...چراکه :الناس نیام اذا ماتوا انتبهوا (مردم خوابند وقتی بمیرند ازخواب بیدار می شوند )...و البته اگر رستاخیز اتدمی در این دنیا برپا گردد معلوم نیست چه برسرما میاید ولی اگر گریزی و گزیری از فناء در او نیست پس چرا ازسراختیار انرا نجوییم و نپوییم ...
زمستان و شب های دیرپای ان چه پیامی برای ما دارند ؟ تعمق در سخن زیر می تواند از میان این شب های دیجور راهی به رهایی باز نماید :علیک بالدلجه فانک تطوی بالیل ما لا تطوی بالنهار
...
...چرا برخی ادم ها همواره از گذشته خود پشیمان می شوند؟ و چرا و چگونه می توانیم اکنون کاری را انجام دهیم که مطمئن باشیم به زودی از کرده خود پشیمان نخواهیم شد؟ آیا تاریخ و مرور گذشته خودمان و انچه به مار ربط دارد می تواند چراغ راه آینده باشد ؟یانه؟ و اصولا چگونه می شود با خود و با هستی پیرامون خود و با دوستان خود یک دیالوگ سازنده و بالنده و پوینده و راهگشا برقرار کرد و به ان تداوم بخشید . یک دیالوگ کنشگر نه یک گفتگوی ازسراجبار و اکراه و نیاز . چگونه می توان از مونولوگ رها شد . چگونه می توانیم خودمان بیندیشیم و اجازه ندهیم دیگران به جای ما بیندیشند و.....
افضل البکاء بکاء العبد علی مافاته غلی غیر الموافقه . اذا رایت المرید یریدالسماع فاعلم ان فیه بقیه من البطاله
(نقل از کتاب ؛ روح مجرد نوشته علامه سیدمحمدحسین حسینی طهرانی چاپ اول رجب ۱۴۱۴
ص ۵۰۷ .
...ادمی چگونه تاریخ و پیشا-تاریخ را رقم می زند و بر چه اساسی و چرا و چگونه روند افرینش را به تاریخ و ماقبل تاریخ تقسیم می کند ؟ چرا و چگونه تاریخ را می سازد و می نویسد و می خواند ؟ توجه به این نکته تحلیلی ضروری و مهم است که :اگر تاریخ را کسی یا کسانی بسازند وکسانی بنویسند و کسی یا کسانی بخوانند ...یک پژوهشگر تاریخ بایسته و شایسته است که در بررسی هر متن تاریخی یا هر سند تاریخی ماهیت این سه مقوله و نسبت تاریخی انها را دریابد و نیز رابطه سببی این سه را بشناسد .