"اتاق تاریکی را تصورکنید که در آن هیچ چیز قابل مشاهده نیست ، در
این هنگام شخصی وارد اتاق می شود که با اطمینان کامل از گفته های خودش
اشیاء و وضعیت اتاق را برای شما تشریح می کند در حالی که او خود نیز هیچ
کدام از اشیاء اتاق را ندیده است و فقط چیزهایی در مورد آنها از کسانی که
قبلا در اتاق بوده اند شنیده و آنها نیز از دیگران.ناگهان شخصی دیگر نیز
وارد اتاق می شود و بدون اینکه حرفی بزند چراغی در اتاق روشن می کند تا همه
چیز راخودتان ببینید و آنها را آنگونه که هستند ببیند و دیگر نیازی نباشد
تا در مورد آنها تخیل داشته باشید.شخص اول به وفور درزندگی با آنها برخورد
می کنیم مانند روحانیون،کشیش ها و فلاسفه وریش سفیدان و عقل کل ها و ...
اما شخص دوم، هر چیزی ممکن است باشد،یک کتاب ،یک حکیم(حکمت دان)،یک فیلم و...
و من برای همه آرزوی او (شخص دوم) را دارم. نمی دانید چقدرمنتظرش بودم.
برای من این شخص دوم کتاب بود." (نظر یک خواننده ی فهیم )
امید که این دومینش , از نوع اولین نباشد !
سلام استاد . روزگارتان شاد . به گفته حمید , هر کسی با رجوع به فطرت خود , می تواند چراغی بیفروزد برای کسب دانش , در مسیر زندگیش ... تا هستی را همانگونه ببیند که هست ! بی اینکه متاثر از دانسته های پیشینیان باشد .
ممنونم .
..سلام برشما ..حقیقت این دومین در واقع همان چراغ سرشت و فطرت نخستین ادمی است که برای هر کس در عالم ظاهر به شکلی متجلی می شود ..برای مولانا در قالب شخصیت شمس تبریزی و ...
سخن اقا حمید بسیار روشن دقیق و حکیمانه است ..مطلب همان است که ایشان فرمودند و مگر جز سرشت ادمی مرجع دیگری و چراغ دیگری برای پیمودن راه زندگی در پرتو بینش در هستی وجود دارد ؟؟
پیشینیان هم ادم هایی مانند ما بوده اند و دانسته ها و یافته های انان از سرشت انها برامده است و چون سرشت ادمی یک چیز است از همبن روست که مثلا شعر حافظ را پسینیان نیز می خوانند و با ان سرشت خویش را بازیابی و بازخوانی می کنند . و مسئله اینجاست که هر انسانی مدعی است هستی را همانگونه که هست می بیند به تعبیر مولانا : از نظرگاه است ای مغز وجود اختلاف مؤمن و گبر و یهود
بالنده و پویا باشید و انشاء الله هستی را همانگونه که هست ببینید و ببینیم ..ولی یک نکته دقیق تر اینجاست که هستی بیرون از ادراک ادمی وجود ندارد و در واقع انسان از انجا که خلیفه الله است و دارای علم اسماء هستی را با ادراک خود می افرید و گویند : العارف یخلق بالهمه کما یخلق الخالق بالاراده ..و چون سطوح ادراک ادمی و سطوح علم نفسی انسان لایه لایه است هستی در لایه های گوناگون به صور مختلف بر او تجلی می نماید و انچه ما می بینیم و می دانیم و می یابیم پدیده ها است و رؤیت هستی کل و بیکران و مطلق ممتنع است مگر در حال فناء در ان که در ان حالت هم ان هستی است که خود را می بیند و می یابد ..البته : کس نشد به یقین محرم راز هر کسی بر حسب فهم گمانی دارد ...
فقط انچه می توان گفت ان است که : یک حرف و یک مطلب را که خود انسان با قدم اتدیشه و در پرتو دریافت و شناخت بی واسطه اش فراگیرد و بیابد بیش از ده ها هزار کلمه است که به تقلید بداند همچنانکه اقا حمید یافته اند و از یافتن چنان به وجد امده اند ...
سلام...
کوتاه بود اما حقیقت. به نظر من شخص اول طبق تخیل هم حرف نمی زنه. فقط تفسیر می کنه تا مردم فکر کنن بزرگه. و این تفسیر برای مردمی قابل قبوله که از جنس شخص اول هستن!
شخص دوم می بینه و می شنوه و می ره.همین.
شخص دوم حقیقت رو درک می کنه و لذت می بره...
از نرگس عزیز ممنونم به خاطر معرفی وبلاگ شما.
سلام و درود برشما ..خوش آمدید ..و روشنایی آوردید به این خانه ...نرگس بانو همیشه وجودشان مایه ی خیر و روشنایی است برای همه ی دوستان و شمع محفل دوستان هستند خداوند ایشان و شما و همه ی دوستان را نگهدارد ..بسیار سپاسگذارم برای تعریف پرمعنا و لطیفی که از شخص دوم ارائه فرمودید
سلام
شخص های دوم چه کم است چون ترجیح می دهیم همیشه اول شخص باشیم و ادای دوم شخص درباوریم
به قول مولانای بزرگ حقیقت آیینه ای بود در دستان پروردگار به زمین افتاد هزار تکه شد هرکس تکه ای برداشت و به آن نگریست وگمان کرد حقیقت را یافته است
این راز دوم شخص بودن است تلاش برای جمع کردن تکه های بیشتر که نور را در آن اتاق تاریک بهتر وبیشتر بتاباند و ببنیم هرآنچه نادیدنیست
دست مریزاد تکان دهنده بود
سلام برشما ....
ان زلزله الساعه شیئ عظیم ...بسی ممنونم از شما که با ارائه ی دیدگاه قشنگ و تامل برانگیزتان نویسنده و خوانندگان وبلاگ را برخوردار و بهره مند می فرمایید .