ارمغان پرنیان

با سپاس از پرنیان که  با کامنت دلربا و فرح انگیز خویش الهام بخش این پست شدند: 

گفتم: «غم تو دارم» گفتا :«غمت سر آید»		گفتم: که «ماه من شو» گفتا: «اگر برآید»
گفتم: «ز مهرورزان رسم وفا بیاموز»		گفتا: «ز خوبرویان این کار کمتر آید»
گفتم: که «بر خیالت راه نظر ببندم»		گفتا: «که شب رو است او از راه دیگر آید»
گفتم: که «بوی زلفت گمراه عالمم کرد»		گفتا: «اگر بدانی هم اوت رهبر آید»
گفتم: «خوشا هوایی کز باد صبح خیزد»		گفتا: «خُنُک نسیمی کز کوی دلبر آید»
گفتم: که «نوش لعلت ما را به آرزو کشت»		گفتا: «تو بندگی کن؛ کو بنده پرور آید»
گفتم: «دل رحیمت کی عزم صلح دارد؟»		گفتا: «مگوی با کس تا وقت آن درآید»
گفتم: «زمان عشرت دیدی که چون سر آمد؟»		گفتا: «خموش حافظ! کاین غصه هم سر آید»

 

گفتــم غــم تـو دارم ، گفتــا غمت سـر آیـد

                   گفتــم کـه مـاه من شو ، گفتــا اگــر بـرآیـد

گفتــم ز مـهــرورزان ، رســم وفــا بیــامــوز

                   گفتــــا ز خـوبرویـان ، ایـن کــار کـمـتــر آیـد

گفتــم کـه بوی زلفت* ، گمــراه عالمم کـرد

                   گفتــــا اگــر بــدانــی ، هــم اوت رهبـر آیـد

گفتــم کــه بــر خیـالـت ، راه نـظــر ببنــدم

                   گفتــــا کـه شب رو است او از راه دیگر آید

گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمد

                   گفتا خموش حافظ،کاین غصه هم سر آید 

 ــــــــــــــــــــــــــــــــ

*روز اول رفت دینم  بر سر زلفین تو       تا چه خواهد شد در این سودا سرانجامم هنوز