یک بحث درباب عشق

حذف عشق از صحنه زندگی و تبدیل کردن ان به عشق رمانتیک    و بردن ان به حوزه خصوصی و فروکاستن ان به جزئی خصوصی از تعامل انسان ها یعنی رابطه جنسیتی و جنسی و حذف ان از حوزه کار و درس و سیاست و اقتصادو فرهنگ و اموزش و بهداشت و بازار   و سایر گونه های برهم کنش انسانی  به یک نوع تجزیه و تکثیر و بالمال  تکاثر وجودی می انجامد و انسان را  از زندگی توحیدی دور می کند . و در واقع مهمترین و بنیادی ترین پیامد بحران زای مدرنیته و نظام صنعتی ، همین تبدیل شدن زندگی به عرصه بازار بی روح اقتصاد و سیاست و صنعت  فرهنگ است ...دانش تکنولوژیک (به جز در گونه های والایش یافته و سویه های والای ان که به کنکاش و تامل در فلسفه تکنیک و تذکر به روح تکنیک می انجامد مانند فیزیک نظری و...) فاقد روح  حکمت امیز و انسانی است .  

 برای پرکردن خلا و کمبود ناشی از این گونه سبک زندگی امرزوی در سپهر مدرنیته که به تعبیر برخی فلاسفه تجلی اسم نفس است به انواع و اقسام سرگرمی ها و رسانه ها یی روی می اورد تا از طریق  ایجاد واقعیت مجازی در ارتباطات تکنیکی و صنعتی  در صنعت فوتبال و ...عشق و شور از دست رفته را در قالب فراورده های گوناگون رسانه ای و فرهنگی و ...بازتولید کند تا شاید عطش دوری از وجود که همان اتصال و پیوند عاشقانه با هستی است را با سرگرمی های گذرا فرونشاند   ....ولی دریغ که جز سرابی بیش نمی یابد و نمی پاید و بزنگاه رشد سرسام اور انواع اعتیادهای عجیب به مواد مخدر صنعتی و سنتی و سهمگین تر از ان اعتیادهای روان شناسی به رسانه ها و فضای مجازی و موبایل و ..سرگشتگی و بن بست های منجر به شیوع اندیشه خودکشی یا دیگرکشی (اعم از خود کشی یا دیگر کشی فیزیکی یا عاطفی یا ذهنی که به تعمیق نفرت و حسادت و ترس مرضی  یا شیفتگی بیمارگونه ،خودبزرگ بینی یا خودکم بینی ...می انجامد)  از مهمترین نتایج و اسیب های  حذف عشق و شور و شعور از کالبد زندگی است.

روح بزرگ و بیکران الهی که در استانه افرینش ادمی در کالبد او دمیده می شود بسیار فراتر از ظرفیت دنیا است (که فرمود :الدنیا سجن المؤمن ) و عشق ورزی بی مرز  و ایمان به خدای بیکران و نتایج ان در رفتار ادمی یعنی ایثار و بخشش و فداکاری و عبور از خواهش های بسیار حقیر نفسانی یگانه شاهراه بهروزی و استغنای حقیقی نفس انسان است که صد البته با راهی که مدرنیته و برنامه ریزی صنعتی به ویژه از نوع توسعه نیافتۀ  ان پیش روی انسان  می نهد شاید در تناقض و دست کم در تنافر باشد. دلیل روشن بر این مدعا ان است که مبنای برنامه ریزی تکنیکی در فضای مدرن پاسخ به خواهش های فرودین  نفسانی انسان است نه عبور از نفس برای رشد و تکامل و دقیقا به همین دلیل است که امروز با بحران های بغرنج زیست محیطی در اثر توسعه افسارگسیخته پاسخگویی به حرص و طمع نفس حیوانی و طبیعی انسان روبرو هستیم . در این فضای خشونت و خشم جای صلح و. دوستی را در فضای روابط انسانی می گیرد و هزینه های هنگفتی صرف ترویج و توسعه سازمان هایی می گردد که مظهر اسم قهار و جبار خداوند هستند و به  تزریق و ترویج ترس و ارعاب و خشم و خشونت و خون در سطوح گوناگون اجتماع و تئوریزه کردن خشونت و دروغ به جای صلح و صدق و صفا می پردازند.  و و راه برون رفت از این دور باطلُ  احیای عشق و شعور باطنی انسان و گوهر متافیزیکی و انتولوژیک او و در یک  سخنُ معنوی سازی و انسانی سازی  حوزه های گوناگون  زندگی روزمره است  تا روح خدایی انسان به زندگی بی روح او بازگردد.