کل یوم لا یعصی الله فیه فهو یوم عید . هر روز که در ان نافرمانی خدا نشود عید است .
الهی خواسته ها و نخواسته ها و داشته و نداشته هایمان را در پرتو روشنایی ایمان به خودت جلا بخش .
الهی به ما توفیق مطالعه و باز خوانی نوشته های دانشمندان به ویژه انها که ترجمان قران کریم هستند و برگ های کتاب نفس را بر روی مامی گشایند عنایت فرما
الهی هرگونه غَرَض را از جلوی دیدگان ما بردار (چون غرض امد هنر پوشیده شد صد حجاب از دل به سوی دیده شد )
الهی دارائی ما باش و دانایی ما نیز
الهی عشق به خود را تمنای نفوسمان قرار ده
ا
ممنون از حضور بهاریتان
درد منم همین جاست قرار بود فراتر از فرشته باشیم و خدا را از روی آگاهی پرستش کنیم و دوست باشیم اما رسیده به جای که آن عید سعید در نافرمانی حق به دست می آید
واین یعنی هرگز عید ندارم
در دعای معصومین می خوانیم : اذا رایت ذنوبی فزعت و اذا رایت کرمک طمعت : هنگامی که به گناهانم نگریستم ترسان و هرسان گشتم و ناله سر دادم و ان زمان که به کرم و بخشش تو نگریستم در لطف تو طمع کردم.
اری : اگاهی به این که ما هبوط کردیم به اسفل السافلین و حال باید با نیروی ایمان و عشق به ان منزل اعلی (ما بدان مقصد اعلی نتوانیم نرسید مگر پیش نهد لطف شما گامی چند ) خودش یک منزل مهم در رشد و عشق و پرستش است . علمای اخلاق می گویند نخستین منزل سلوک و سفر به سوی حق و بالاتر از فرشته شدن همان بیداری و اگاهی است که البته با دردی از جنس اگاهی همراه است همان درد فراغ از معشوق ابدی و ازلی و درد دوری از مقام انسانیت که اگر زندگی خود را به کمتر از ان معاوضه کنیم زیان کرده ایم . و منزل دوم پس از بیداری همت و عزمی است برای حرکت نه توقف و پویش نه ایستایی و ذرنگ . پس باید دامن همت به کمر زد و مستانه و با شکوه و متانت و وقار پروانه وار خود را به شمع وجود زد و از حرارت و سوختن در پرتو عشق و عقل و درد نهراسید و تن به اگاهی عاشقانه و ازادی عاقلانه سپرد هرچه بادا باد . از امواج خونفشان اقیانوس زندگی باید گذشت و همه هستی خود را در او فانی ساخت .