می نویسند: چهار نفر بودند به نام های همه کس هر کس یک کس هیچ کس.
یک کار مهم وجود داشت که می بایست انجام می شد . از همه کس خواسته شد انرا انجام دهد جناب همه کس هم که مطمئن بود یک کس انرا انجام می دهد گرچه هر کس هم می توانست انرا انجام دهد اما حتی هیچ کس هم انرا انجام نداد.
یک کس از این موضوع ناخرسند شد به خاطر این که این وظیفه همه کس بود همه کس هم پیش خودش فکر کرد که حتما هرکس هم می تواند انرا انجام دهد در صورتی که حتی هیچ کس هم نفهمید که هر کس انرا انجام نخواهد داد : سرانجام این شد که همه کس یک کس را به خاطر کاری که هرکس می توانست انجامش دهد ولی هیچ کس انجام نداد مجازات و زندانی کرد. !!
حالا چی بوده این کار ؟!!!!
این یک معمای فلسفی بود یا کنایتی طنزآمیز ؟
...روی میز کامپیوتر یکی از خویشاوندان این نوشته را دیدم بدون هیچ مرجع و ماخذی وقتی انرا خواندم یاد این سخن افتادم که در امور جمعی به ویژه در جهان سوم بسیار اتفاق می افتد که ادم ها در اموری که واجب کفایی است یا عام مجموعی کارها را به این و ان حواله می دهند و سرانجام اگر کسی پیشگام می شود اگر کامیاب باشد کار را به نام خود تمام می کنند و اگر ناکام یاشد همه کاسه کوزه ها را را سر یک نفر می شکنند. غرض از اوردن این پست بیان یک نقد اجتماعی بود و به مصداق خاصی نظر نداشتم. تعیین مصداق با خوانندگان فرهیخته و ارباب نظر.