خلل پذیر بود هر بنا در جهان که می بینی به جز بنای محبت که خالی از خلل است
الهی جان های همه ما را زیر باران خردورزی و دلدادگی از حصار تنگ نظری و بدبینی رها ساز
الهی شیرینی محبت را در کاممان بریز و ما را از بداندیشی نسبت به همنوعان و همگنان ازاد ساز
الهی روانی سرشار از زلال شور و شعور و صعودو رقاء به ما ارزانی دار
الهی اشک هایمان را به اشک شوق و انبساط و بهجت روحانی و سیر در عوالم تجرد تبدیل فرما
الهی نابرخورداری های عقلی و روحانی و حقیقی را بهای برخورداری های اعتباری و مادی و دنیوی ما قرار مده
الهی دو عالم را به یک بار از دل تنگ، برون کردیم تا جای تو باشد
کاش من هم بتوانم جمله اخرتان را مصداق ببخشم ، کاش !