الهی ..شعری از ارتیمانی

قول رضی الدین آرتیمانی در آن ساقی نامه بلند و زیبایش:

الهی به مستان می خانه ات .................. به عقل آفرینان دیوانه ات

به جام صبوح و می و میکده ............... به رندان مست صبوحی زده

به صبری که در ناشکیبا بود .............. به شرمی که در روی زیبا بود

الهی به آنان که در تو گم اند ................. نهان از دل و دیده مردم اند

میی ده فروزان تر از شمع روز .......... میی ساقی و باده و جام سوز

میی ده که چون ریزی اش در سبو .......... همه قل هو الله تراود از او

میی سر به سر شور و مستی و حال ... میی یک قدم تا در ذوالجلال

میی را که باشد در او این صفت ............ نباشد به غیر از می معرفت 

hermeneutics.blogfa.com