الهی هیچگاه خلوت و تنهایی دل انگیز را از ما مگیر
الهی ما را قدردان این تنهایی ها وسکوت ها قرار ده
الهی چنان کن که ثبات و ارامش عمیق و پر رمز و راز هستی را با هیوها و تکاپوهای بیهوده ای که نام کار و زندگی بران نهاده ایم نیالاییم
الهی لختی ما را از روزمرگی برهان
الهی اگاهی و ظرفیت تحمل خوداگاهی به ما عنایت فرما
الهی مقام و منزلت توحید تو بسیار بلند است ما را از این نعمت شریف برخوردار گردان
الهی به نور توحید و با طعم توحید طعم همه کردارهای ناشایست و پندارهای پست را درکاممان تلخ گردان
الهی به ما توفیق ده شیرینی توحید را با تلخی سرپیچی از فرمان های تو در کاممان از بین نبریم
الهی مخالفت با هوس را که شرط ادب مع الحق است و نشانه توحید ناب به کاملترین وجه سیره مستمره ما بگردان
گاهی از تنهایی می نالم اما همیشه به دنبال خلوت تنهایی گم گشته خویشم ! چه غریب است این آدمیزاد !
..اری ادمیزاد در این دنیا غریب است به تعبیر حافظ :تو را زکنگره عرش می زنند صفیر . و برای این که این غربت وحشتناک را حس نکند ناگزیر خود را به انچه در دنیا است سرگرم می سازد و در نتیجه از لقاء خدا محروم می ماند ...خدا فرمود: قصدک الی وصلک الی ...یعنی همینکه قصد امدن به سوی من را داشته باشی مساوی است با رسیدن به من و نائل شدن به وصال خداوند.