الهی نامه ۲۹

الهی ما را در زمره قائلان بی عمل قرار مده  

الهی چنان کن که گفتارمان اینه پندارمان  و کردارمان اینه گفتارمان و این هرسه بیانیه توحید باشد  

الهی لحظاتمان را در وقت خود و وقتمان را در ذکر خود و فکر ما را در شآن خودت قرار ده 

الهی ای انکه کل یوم هو فی شآن هیچ شآنی از شئون ما را از مهر کتترل کیفیت خود محروم نفرما  

الهی ما با تمام وجود و از سر سویدای قلوب تو را به خدایی قبول داریم  ما را به بندگی بپذیر  

الهی خطاهایمان بس عظیم و کشتی لغزشهایمان بس هولناک است ولی در برابر تابش خورشید خطا پوش و نقص شکن تو و در اقیانوس ارام ذکر تو نابود می گردد  

الهی به مانیز همچون خودت دیده ای خطاپوش و بزرگ نگر و وجودی بی مرز و قلبی بیکران و دلی اکنده از اتش سوزان عشق خود ببخش  

الهی مارا چنان در کوره معرفت ناب خود ذوب کن که پس از سرد شدن جز قالب تو نگیرد و جز اثر تو نپذیرد  

الهی همه هستی بی وقفه تسبیح گوی تواند وما نامحرمان خلوت انس را از ان خبری نه  

لااقل ما را از  خاموشی بهره ای عنایت کن تا اندکی از نسیم راز هستی را در دل و عقلمان حس کنیم و اتش حرص و حسد و تنگ نظری و اتشفشان نفس اماره و ابلیس درون ما در خنکای ان نسیم فرونشیند و دست کم یک لحظه هم که شده در تمام عمرمان تورا بچشیم و از دیدار تو سرمست شویم