...چندی است توفیق نیافتم با دوستان از طریق وبلاگ سخن بگویم .در عمل تمرکز بر کلاس درس و بحث با دانشجویان مجال وبلاگ نویسی را از بنده می گیرد . برخی دوستان نظراتی داشتند که نظرات انها را اوردم .البته حال و مجال پاسخ گویی نداشتم . این دنیای رنگارنگ با همه فریبایی هایش نمی تواند جای ان حق محض و حقیقت ناب را پر کند . روزی به مناسبت بحث با یکی از برجسته ترین دوستان و همکارانم سخن از نماز به میان امد و چوندر ضمن یک بحث پیچیده در خصوص معضلات فکری و اجتماعی بود ناگهان عرض کردم :هیچ چیزی به گرد نماز نمی رسد ...و ایشان با ردیگر که بنده را دیدند فرمودند ان سخنت بسیار بر دلم نشست ... .....
..اری تنها وتنها خداست که می توان با او یک دیالوگ همه جانبه بی کران و بی چند وچون و بی کم و کیف و فارغ از هر گونه مرز و محدودیتی برقرار کرد ....اقم الصلوه لذکری ...البته به شرط انکه غوغای زمانه وهیاهوهای زمان و ضمیر ما اجازه سلوک ومعرفت توحیدی از خلال نماز برایمان فراهم کند
سلام استاد عزیز.
گاهی نماز مفهوم گنگی واسم پیدا می کنه.اما هر چی که هست آرامشش باعث میشه همیشه کنارم باشه.
اما دلم می خواد بیشتر بدونم .
آرزو می کنم زمان با شما همگام بشه تا ما هم از دانسته های شما بی نصیب نمونیم.
به هرحال نیایش ودیالوگ با افریدگار شاید رازامیزترین سیر درونی ادمی باشد شاید خواندن کتاب اداب نماز نوشته امام خمینی و راز نماز ...در راهیابی به راز این اکسیر اعظم سودمند افتد
سلام استاد.
خدا قوت.
نمی دونم شما هم اینو قبول دارید؛ که خدای هر کس با دیگری فرق می کند؟!
به قول استاد سپاهی لایین؛ که از شعرای خوب معاصرند:به نام نامی یگانه اش قسم که بی گمان
هر آنکه که فکر می کند خدا یکی ست کافر است
یه پست تازه نوشتم که بی بط با این مطلب شما نیست. خوشحال میشم قدم رنجه فرمایید.
خدانگهدار
از انجا که خداوند حق ثابت است و کل یوم هو فی شان است ..این تغییر و تحول حالات ادمی است که تجلی اسما وصفات بی کران اورا برای ما گوناگون می سازد و الا اودر کمال عز خود مستغرق است
سلام اقای دکتر خسته نباشید.گاهی بعضی چیزهارو از خلال بهترین کتابها هم نمی شود در یافت.گمان می کنم تا دعوت نشویم نمی شود........واقعا چه باید کرد؟
دانشمندان علم اخلاق معتقدند نخستین منزل سلوک الی الله طلب است . .اقعیت این است که اتفاقا از خلال همین کتاب هاست که خیلی چیزها را که ممکن است خیلی ها نفهمند برخی درمی یابند . مگر همین قران که در دسترس همه ماست و سفره پهن خداوند برای همه است خیلی ها را به اوج انسانیت نمی رساند ؟اری توجه کنیم که خود خداوند در توصیف کتاب خود و کلام خود می فرماید :ان هذا القران یهدی للتی هی اقوم ....اما ...و ننزل من القران ما هو شفاء و رحمه للمومنین و لا یزیدالظالمین الا خسارا . پس راه حل مشخص برای درک و فهم از درون خود انسان می گذرد همواره درس و کتاب و معلم و استاد و هرانچه که در عالم به وقوع می پیوندد صرفا راه هستند و مقصد را براساس شناخت ها ی درونی و به قدر وسع و ظرفیت خودش انسان دنبال می کند ..و به همین جهت خداوند به پیامبر امر می کند که :قل رب زدنی علما ...علم و دریافت از ناحیه واجب الوجود و حقیقه الحقائق در وجود انسان افاضه می شود . ولی اگر بخواهید در یک کلمه پاسخ دهم :تعقل با تعلق جمع نمی شود .یعنی هرچقدر که بتوانید پرده پندار و وهم و خیال را کنار بزنید و از تعلق خاطر به اصنام و اوثان درونی و بیرونی که بسیار پرشمارند رهایی یابید دریافت و برداشت های شما اوج می گیرد و به وادی های تازه در شناخت و شهود وارد می شوید و مطالبی را درمی یابید که با فهم عادی نمی توان دریافت.بالنده و پاینده باشید