نیمه شعبان -انتظار سازنده !!؟

انتظار از منظر هستی شناختی ذاتی عالم امکان است .تحقق فاصله و مقوله ای به نام زمان که بسط یافته دهر در صقع ربوبی است انتظار را گریزناپذیر می سازد . انتظار یعنی فاصله میان وضع موجود و وضع مطلوب ...فاصله میان واقعیت و حقیقت . هنگامی که واقعیت موجود محسوس در عالم خارج با ارمان حقیقی معقول (و البته نه با ارزوهای موهوم و خیالی ) منطبق گردد انتظار پایان می یابد و البته ثبات و نه سکون و حرکت و نه تزلزل دو مولفه بردار انتظار هستند . در انتظار بیم و امید به هم امیخته اند . تحقق حیات طیبه و رسیدن به حیات معقول و شکوفایی غنچه پژمرده وجود ادمی در نهالستان تربیت و تعلیم اله که از مسیر حجت بالغه خداوند میسر و میسور می گردد انچیزی است که انتظار می بریم