حافظ چه می گوید؟

نمی دانم چرا وقتی درباره اقای بهجت می اندیشم اشعار حافظ در ذهنم تداعی می شوند  

یارب سببی ساز که یارم به سلامت         بازاید و برهاندم ازبند ملامت

خاک ره ان یار سفرکرده بیارید             تاچشم جهان بین کنمش جای اقامت

فریاد که از شش جهتم راه ببستند            ان خال وخط و زلف و رخ و عارض و قامت

امروز که دردست توام مرحمتی کن        فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت

ای انکه به تقریر و بیان دم زنی از        عشق  ما با تو نداریم سخن خیرو سلامت

درویش مکن ناله زشمشیر احبا             کاین طایفه از کشته ستانند غرامت

در خرقه زن اتش که خم ابروی ساقی     برمی شکند گوشه محراب امامت

حاشاکه من از جور و جفای تو بنالم      بیداد لطیفان همه لطفست و کرامت

کوته نکند بحث سرزلف تو حافظ         پیوسته شد این سلسله تا روز قیامت