بزرگان عرصه قران و عرفان و برهان به درستی فرموده اند : که هیچ سپاس و ثنا و ستایشی در عالم جز برای خدا واقع نمی شود و این است تفسیر الحمدلله یعنی حمد و ثنا و ستایش مخصوص الله است ..در واقع آنچه انسان را به ستایش دیگزان وامی دارد دیدن یک کمال وجودی اعم از علمی و عملی و اخلاقی و....در او است یعنی دیدن خدا در او...و اشکار ترین دلیل بر این سخن ان است که رسانه ها انگاه که می خواهند کسی را بالا ببرند می کوشنددر وصف او تا انجا که می توانند مدیحه سرایی نمایندو برعکس در انجا که می خواهند شخصی را حذف کنند او را تخریب شخصیت می کنند یعنی نسبت هایی به او می دهند که سرشت ادمی از انها بیزار است ..
پس هنگامی که انسان شیدای کسی یا چیزی می شود در واقع عاشق خدا و حق شده است چون جنبه یلی الحقی او را دیده است واگر انسان بینش توحیدی پیدا کند در می یابد که چرا قزان می فرماید : ایا نمی بینید که همه انچه در اسمان ها و زمین است ستایش و ثنای خدا می کنند